Ciekawostki o albumie „Erotica” i książce ,,Sex”

• „Dita” to artystyczne alter ego Madonny i postać, którą wykreowała na potrzeby książki „Sex”. Pochodzi ono od imienia niemieckiej aktorki – Dity Parlo, urodzonej jako Gerda Kornstädt w 1908 roku w Szczecinie.

• Nazwisko aktorki było w przeszłości używane przez Madonnę do meldowania się w hotelach, aby mogła ona pozostać incognito.
• Pseudonimem artystycznym zaczerpniętym od tej samej postaci posługuje się Heather Renée Sweet, czyli amerykańska aktorka Dita Von Teese. Co ciekawe, ją i Madonnę łączy znacznie więcej. Obie bowiem wychowały się w tym samym mieście w suburbium Detroit – Rochester w stanie Michigan.
• Dita jako alter ego Madonny pojawiła się pierwszy raz w zamyśle książki „Sex”. Umieszczenie jej jako podmiotu mówiącego w głównym singlu, jak i pomysł połączenia książki i płyty jako jednego wielkiego projektu wyszedł z sugestii Shepa Pettibone’a.

• Książka pierwotnie miała być zatytułowana „X”. Zmieniło się to jednak, kiedy Spike Lee zastrzegł literę w kampanii promocyjnej filmu „Malcolm X”.
• Dwa dni przed rozpoczęciem sesji zdjęciowej Stevena Meisela na potrzeby książki, Madonna, idąc za sugestią stylisty fryzur Garrena, przefarbowała włosy z naturalnego brązu na platynowy blond.
• Jako jedno z ostatnich wykonano zdjęcie w restauracji w Miami. Madonna i Steven Meisel weszli do lokalu, zamówili kawałek pizzy, po czym piosenkarka zrzuciła z siebie płaszcz i naga zaczęła jeść. Podobno managerka lokalu zagroziła wezwaniem policji, jeśli towarzystwo nie opuści lokalu.

• Słynne zdjęcie, na którym Madonna nago łapie stopa na Ocean Boulveard, zostało zrobione spontanicznie podczas sesji zdjęciowej w pobliskiej rezydencji, kiedy nagle padł pomysł, aby wyjść na zewnątrz. Jak wspomina Fabien Barron:

SAMOCHODY HAMOWAŁY Z PISKIEM OPON, MOTOCYKLIŚCI GWIZDALI, JEDEN OSZOŁOMIONY ROWERZYSTA NAWET SPADŁ Z ROWERU.

Tak z kolei wspominała to w wywiadzie dla MTV sama Madonna:

CHYBA WSZYSCY MYŚLELI, ŻE MAJĄ HALUCYNACJE. WIĘKSZOŚĆ Z NICH NIECO ZWALNIAŁA, ZERKAŁA NA MNIE, PO CZYM JECHAŁA DALEJ. ZAPEWNE SĄDZILI, ŻE MAJĄ COŚ NIE TAK Z OCZAMI I NASTĘPNEGO DNIA WSZYSCY WYBRALI SIĘ DO OKULISTY. (…) ŚMIAŁAM SIĘ DO ROZPUKU. NIE MOGŁAM PRZESTAĆ SIĘ ŚMIAĆ. TO BYŁO NIESAMOWICIE WYZWALAJĄCE! CAŁY CZAS CHICHOTAŁAM. PRZEŁAMAŁAM TABU, BO TYLKO DZIECIOM WOLNO POKAZYWAĆ SIĘ NAGO PUBLICZNIE. TO BYŁO NIEZWYKLE WYZWALAJĄCE, ZNÓW CZUŁAM SIĘ JAK DZIECKO. TAK SOBIE BIEGAŁAM PO ULICY W NEGLIŻU.

• Podczas sesji nad brzegiem basenu na plaży w Miami, makijażysta Francois Nars wpadł na pomysł, żeby Madonna wzięła butelkę balsamu Lubriderm i oblała nim leżącą na ziemi Naomi Campbell:

MADONNA ZACZĘŁA PRYSKAĆ NA NAOMI BALSAMEM, CO NIECO PRZYPOMINAŁO WYTRYSK. TO BYŁO SZALEŃSTWO, WSZĘDZIE BYŁ BALSAM.

• Na potrzeby książki została wynajęta cała willa przy Coconut Grove w Miami. Po zakończeniu zdjęć Madonna nabyła posiadłość za 5 milionów dolarów.

• W sesji do książki wzięło udział wielu znanych i lubianych, których sfotografowano niekiedy całkowicie nago. Byli to m.in. supermodelka Naomi Campbell, aktorka Isabella Rossellini, raperzy Vanilla Ice (ówczesny partner Madonny) i Big Daddy Kane, aktor Udo Kier, właścicielka klubu nocnego w Miami i przyjaciółka Madonny Ingrid Casares, gwiazdor gejowskiego porno Joey Stefano, a także reżyserka Tatiana von Fürstenberg.

• Charles Melcher, współwydawca książki „Sex” wspomina, że metalowa okładka była pomysłem Madonny:

ROZMAWIALIŚMY O MATERIAŁACH, Z KTÓRYCH MOŻNA BY WYKONAĆ OKŁADKĘ I WESZLIŚMY DO KUCHNI. WSKAZAŁA NA METALOWĄ PŁYTĘ NA TYLNEJ ŚCIANCE PIEKARNIKA I POWIEDZIAŁA: „CHCĘ COŚ TAKIEGO”. BYŁEM POD WIELKIM WRAŻENIEM JEJ INTERAKCJI ZE ŚWIATEM ZEWNĘTRZNYM, DZIĘKI KTÓREJ ZNAJDOWAŁA MATERIAŁY U ICH ŹRÓDŁA.

• Aby zrobić okładki ważące po funcie każda (niecałe pół kilo), zakupiono 1,5 miliona funtów, czyli ponad 680 000 kilogramów aluminium, które było kolejno jonizowane i walcowane. Następnie grawerowano tytuł na okładce i umieszczano niepowtarzalny numer seryjny każdego egzemplarza.

• Po oddaniu zdjęć do drukarni, Steven Meisel zniszczył ponad 5000 kopii zdjęć, aby nie dostały się w niepowołane ręce przed premierą książki.

• Zaledwie 20 osób pracowało nad książką na etapie produkcji. Aby utrzymać szczegóły projektu w tajemnicy, wszystkich pracowników zobowiązano do podpisania klauzuli tajności.
• Część zdjęć udało się jednak wykraść pracownicy studia Lexigton Labs na Manhattanie, gdzie Meisel dokonywał obróbki. Za kwotę 100 000 dolarów zaproponowano ich publikację londyńskiemu brukowcowi „News of the World”! Redaktor zachował się jednak lojalnie wobec piosenkarki i poinformował jej współpracowników o niemoralnej propozycji.
• Zapakowanie książki w folię miało gwarantować nabywcy, że nikt przed nim nie widział książki. Była to artystyczna przenośnia dla sfery tabu, jaką miał naruszać fotoalbum. Pomysłem Madonny było podobno od początku, aby czytelnik mógł „złamać pieczęć”, by dotrzeć do środka. Jednocześnie postawiono w ten sposób także na skojarzenie z foliowym opakowaniem na prezerwatywę.

• Pierwotna cena, za jaką można było nabyć „Sex” w księgarni, wynosiła $49,95
• Jak wynika z raportu opublikowanego w 2012 roku przez serwis BookFinder.com, książka „Sex” jest najbardziej poszukiwaną książką świata!
• 21 października 1992 roku do księgarń w 7 krajach na świecie trafiło łącznie milion egzemplarzy. Książkę wydano w USA, Wielkiej Brytanii, Niemczech, Francji, Hiszpanii, Włoszech i Japonii (w tej wersji niektóre zdjęcia zostały ocenzurowane).
• Kiedy wydrukowane egzemplarze opuszczały magazyn, strzegło ich 8 ochroniarzy.
• Książki rozsyłane były do sklepów w kartonach z adnotacjami, aby ich nie otwierać i nie wprowadzać do sprzedaży wcześniej niż 21 października 1992, czyli w dniu premiery.

• Miesiąc po premierze książki, 21 listopada 1992 roku, irlandzka Rada ds. cenzury zakazała sprzedaży książki. Co ciekawe, zakazano również przysyłania książki do oficjalnego obiegu. Mimo sprzeciwu fanów i księgarń odwołanie od decyzji nigdy nie nastąpiło.
• Dla promocji płyty i książki planowano przygotowanie miniaturowego projektora taśmy z kamery Super 8 (którą nagrywano film towarzyszący sesji do książki – charakterystyczną jego cechą jest wrażenie amatorskiego nagrania). Ostatecznie jednak wyszedł on w liczbie zaledwie 20 egzemplarzy dla najbliższych przyjaciół Madonny!

Jego działanie możecie zobaczyć na końcu tego filmu.

• Właściwa sesja nagraniowa materiału mającego zapełnić przyszły album „Erotica” rozpoczęła się w lipcu 1991 roku. Piosenki powstawały jednak bardzo luźno, bez zamysłu nagrania płyty. Ostatecznie zakończono je w sierpniu 1992 roku, a 12 września Shep Pettibone wyszedł ze studia z gotowym, zmiksowanym materiałem.
• Surowe, nieco „stare” brzmienie płyty to zamierzony efekt, który udało się uzyskać przez rejestrację dźwięków analogowo na taśmie i użycie w ostatecznych wersjach w znacznej większości wokali z wersji demo.
• Pierwszymi utworami, nad którymi pracowali Madonna i Shep Pettibone, były „Erotica”, „Deeper and Deeper”, „Rain” i „Thief of Hearts”.
• W większości utworów użyto surowego wokalu z taśm demo, nagrywanych za pomocą mikrofonu SM-57, stosowanego m.in. podczas występów na żywo.
• Podczas sesji nagraniowej do „Erotiki” nagrano także balladę „This Used To Be My Playground”, użytej jako główny motyw muzyczny w filmie „Ich własna liga”.

• „Goodbye To Innocence” to piosenka, którą odrzucono w ostatnim momencie, jednak później wydano na składance „Just Say Roe”, stanowiącej część kampanii na rzecz wolności kobiet w kwestii aborcji. Wersja Dub tej piosenki – „Up Down Suite” – znalazła się na singlu „Rain”.
• Znacznie bardziej taneczna wersja demo „Goodbye To Innocence” wyciekła do internetu w lutym 2008 roku i znana jest jako tzw. „Straight Pass”.
• Odrzucony z „Erotiki” utwór, który 27 lipca 2014 roku wyciekł do sieci, lecz jest szczególnie lubiany przez fanów, to „Shame”. Piosenka została odrzucona prawdopodobnie przez spore podobieństwo do „It’s a Shame (My Sister)” Monie Love.

• Inna piosenka, którą ukończono, ale nie znalazła się na albumie i która tego samego dnia przedostała się do sieci, to „You are the One”.

• Istnieje również wspaniała piosenka „Dear Father”, którą Madonna nagrała wspólnie z André Bettsem. Podobno w czasie prac planowano dla niej czwarty numer na płycie, jednak odrzucono ją w ostatniej chwili. Podobno powodem tego zajścia był fakt, że Madonna dowiedziała się o partiach gitary, które nagrał Mic Murphy z The System. Podobno piosenkarka i gitarzysta nie przepadali za sobą od czasu ich prywatnego sporu we wczesnych latach 80.

• „Jitterbug” to kolejna piosenka, nad którą pracowano podczas sesji nagraniowej. Tony Shimkin wyznał, że pierwotnym zamysłem było nagranie jej do filmu „Ich własna liga”, ale zanim ją ukończono, pojawiła się piosenka „This Used To Be My Playground” i „Jitterbug” porzucono.

• Podobno w 1991 roku Madonna odbyła pierwszą sesję nagraniową z Juniorem Vasquezem, z której jednak zrezygnowano. Nagrano wówczas „Love Hurts”, czyli pierwsze demo utworu „Erotica”.

• „You Thrill Me” jest jego kolejnym „stadium”. Słowa refrenu zostały wcielone przez piosenkarkę do wersji singla z 1992 roku, jaką zaprezentowała podczas The Confessions Tour.

• Utwór „Erotica” zawiera sample z „Jungle Boogie” Kool And The Gang oraz „Al Yawm Oulliqa Aala Khashaba” libańskiej gwiazdy muzyki imieniem Fairuz (Fairouz).
• Podobno Libanka pozwała Madonnę do sądu za bezprawne wykorzystanie fragmentu jej utworu, jednak sprawa skończyła się polubownie. Nigdy nie ujawniono sumy, jaką Królowa Popu przekazała Fairuz.
• Skandal związany z „Erotiką” spowodował, że Watykan i Liban zakazały emisji piosenek Madonny w swoich wszystkich stacjach radiowych.
• Aby zainspirować artystów do pracy nad materiałem naznaczonym erotyką, Madonna przyniosła ze sobą na sesję nagraniową z Andre Bettsem całe pudełko z „Playboyami” z lat 70.

• „Where Life Begins” to piosenka, która w wersji roboczej nosiła tytuł „Eating Out”. Jest to dwuznaczna zabawa słowami, bowiem może to oznaczać zarówno „jedzenie na wynos” jak i „zrobić (komuś) dobrze”.
• Dwuznaczny, ale subtelny tekst napisała Madonna do „Secret Garden”. Przewrotność interpretacji tego utworu polega na tym, że można go odczytywać jako poszukiwanie szczęścia po trudnych czasach lub jako… odę do waginy. W dodatku Madonna chce w swoim „sekretnym ogrodzie” zobaczyć „zasadzony kwiat”, którego „kiełkowanie” i „wzrastanie” będzie obserwować. Można go więc odczytać na dwa sposoby…

• Ballada „In This Life” została zadedykowana zmarłym na AIDS przyjaciołom artystki, wśród nich nauczycielowi tańca Christopherowi Flynnowi i Martinowi Burgoyne, który zmarł wieku 23 lat („He was only 23 / Gone before he had his time”). Burgoyne był artystą, który stworzył m.in. grafikę użytą jako okładka singla „Burning Up”.

• Charakterystyczne brzmienie „Why’s It So Hard” to efekt świąt Bożego Narodzenia 1991 spędzonych przez Shepa Pettibone’a na Jamajce. Producent zainspirował się tam muzyką reggae i po powrocie w styczniu 1992 roku postanowił przedstawić Madonnie pomysł na utwór, do którego dopisała słowa.

• Kulisy powstania „Fever” są nieco zabawne. Kiedy w studiu pracowano nad „Goodbye To Innocence”, Madonna dla zabawy zaczęła śpiewać na podkładzie piosenkę Peggy Lee. Towarzyszący jej muzycy stwierdzili, że było to tak dobre, że postanowili iść za ciosem i nagrać cover. Wkrótce, kiedy załatwiono wszystkie formalności, utwór znalazł się na płycie, zastępując piosenkę, podczas której nagrywania się zrodził.

• „Did You Do It?” to improwizowany rap André Bettsa, uzupełniony głosami Marka Goodmana i Dave’a Murphy’ego. Jest to powstała przez przypadek przeróbka „Waiting”, która narodziła się, gdy dumna z nagrania Madonna wyszła na kolację, a André Betts nudził się w studiu. Kiedy Madonna wróciła ze znajomymi, chciała pochwalić się efektami i poprosiła o odtworzenie „Waiting”, jednak Betts wykręcił jej numer, puszczając taśmę ze swoją przeróbką. Najlepiej całą sytuację przedstawił w swoich wspomnieniach na łamach „Grzesznej Madonny”:

SIEDZIELI TAM CI GOŚCIE W GARNITURACH, WSZYSCY MEGAPOWAŻNI (…). PRZYCISNĄŁEM PLAY I USIADŁEM PRZODEM DO GŁOŚNIKÓW; MADONNA STAŁA ZA MNĄ, ALE WIDZIAŁEM JEJ TWARZ W LUSTRZE. NO I SIEDZĘ SOBIE TAK, AŻ W PEWNYM MOMENCIE CZUJĘ, ŻE OPIERA MI SIĘ NA SZYI. ZERKAM WIĘC W LUSTRO I WIDZĘ, ŻE JEJ OCZY SĄ PEŁNE ŁEZ I KIEDY PIOSENKA SIĘ KOŃCZY, MÓWI MI: „JESTEŚ POPIERDOLONY!”. OD RAZU ZACZĄŁEM JĄ PRZEPRASZAĆ, A ONA NA TO: „JESTEŚ SZALONY. CZY TERAZ MOGĘ WRESZCIE USŁYSZEĆ SWOJĄ PIOSENKĘ?”. POTEM PATRZĘ NA KOLESI, KTÓRZY MIERZĄ MNIE PYTAJĄCYM SPOJRZENIEM „CO TO BYŁO, DO CHOLERY?”.

• Po wyjściu znajomych piosenkarki, poprosiła ona o odtworzenie przeróbki jeszcze raz i sprawa ucichła aż na dwa tygodnie, kiedy po zakończeniu nagrań Madonna zadzwoniła do Bettsa z prośbą, aby umieścić utwór na płycie. Podobno dostał on nawet 75% udziałów od tego utworu, mimo że dotąd artyści dzielili się 50/50.

• Nagrywająca Madonna nie mogła ryzykować rozpoznania, ponieważ chciała pracować w spokoju, dlatego sesje nagraniowe z Shepem Pettibonem odbywały się w jego mieszkaniu. Wkrótce jednak wieść rozniosła się po mieście, a wychodzącej i wchodzącej do budynku piosenkarce coraz trudniej było pozostać niezauważoną.

• André Betts z kolei na prośbę piosenkarki odnalazł nieznane, zaniedbane studio do nagrań dżingli reklamowych przy West 21st Street w Nowym Jorku. Było tak zapuszczone, że zdarzało się, że biegały po nim szczury:

MADONNA WCHODZI W WIELKIM, FUTRZANYM PŁASZCZU, KTÓRY SIĘGA JEJ DO KOSTEK – WSPOMINA BETTS. – SIADA I ROZPOCZYNAMY WSPÓLNE PISANIE. JA SIEDZĘ PRZY FORTEPIANIE, ONA PISZE TEKST I W PEWNYM MOMENCIE PRZEZ POKÓJ PRZEBIEGA SZCZUR. SPOGLĄDA NA MNIE I MÓWI: „DRE, WIDZIAŁEŚ TO?”. WIDZIAŁEM, ALE PALIŁEM GŁUPA: „CO WIDZIAŁEM?”. A ONA NA TO: „NIE WIDZIAŁEŚ TEGO”?, A JA: „NIC NIE WIDZIAŁEM!”. „ŁŻESZ, KURWA, WIDZIAŁEŚ GO!”. W KOŃCU DAŁEM ZA WYGRANĄ: „TAK, WIDZIAŁEM. MASZ ZAMIAR SOBIE TERAZ PÓJŚĆ?”. „NIE BOJĘ SIĘ PIERDOLONYCH SZCZURÓW”, ODPARŁA, NIE PRZESTAJĄC PISAĆ.

• Tony Shimkin oficjalnie został uznany za twórcę „Deeper And Deeper”, choć współtworzył także piosenki „Erotica”, „Bye Bye Baby”, „Bad Girl”, „Thief of Hearts”, „Words” i „Why’s It So Hard.” Za współautora pozostałych został jednak uznany dopiero lata po premierze, ponieważ wcześniej został przymuszony do wybrania wyłącznie jednego utworu, jako którego współtwórca miał figurować.
• Płyta „Erotica” promowana była w telewizji tą oto reklamą:

• Płyta pierwotnie miała zostać wydana 12 października 1992 roku, jednak premierę przesunięto na 20 października.
• We wrześniu 1992 roku przekazano dziennikarzom materiały na temat nadchodzącej płyty artystki, zawierające podstawowe informacje o albumie, m.in. listę utworów, znacząco różniącą się od wersji ostatecznej.

• Płyta miała początkowo mieć nieco inną okładkę. Zamiast tytułu wypisanego charakterystycznym stylem pisma na policzku Madonny, okładkę miało zdobić wyłącznie zdjęcie twarzy, tak jak zrobiono to w przypadku okładki „True Blue”. Aby było wiadomo, kogo przedstawia zdjęcie, na wspomnianych materiałach prasowych doklejono tylko w prawym, dolnym rogu okładki nalepki z imieniem piosenkarki, na których użyto fontu znanego z okładki singla „Bad Girl”.

• Recenzenci zauważyli nie tylko muzyczne inspiracje feminizmem Madonny na płycie „Brightest Blue” Ellie Goulding, ale również wskazywali, że okładka silnie nawiązuje do zdjęcia użytego na okładce albumu „Erotica”.

• Początkowo na drugi singiel planowany był utwór „Bad Girl”. Według informacji prasowych, towarzyszący mu teledysk miał być w rzeczywistości filmem dla dorosłych.
• Zarówno teledysk „Bad Girl”, jak i „Erotica” planowano wydać jako singiel w formie kasety wideo (Madonna zrobiła to już wcześniej z „Justify My Love”). Nie wiadomo, dlaczego zrezygnowano z tego pomysłu.
• Na okładce singla „Deeper and Deeper” użyto zdjęcia, które wykonał Wayne Maser. Zachowały się jednak projekty jej pierwszej wersji (w planowanym wydaniu na kasecie). Użyto na nich zdjęcia z serii aktów autorstwa Stevena Meisela z 1990 roku, wykorzystanego ostatecznie na okładce „Bad Girl”.

• W teledysku do drugiego singla Madonna wciela się w postać inspirowaną Edie Sedgwick – supermodelką grającą w filmach Andy’ego Warhola.

• Samochód, którym Madonna jeździ w tym klipie, to Mercedes-Benz W111.

• Za inspirację teledysku „Bad Girl” posłużyły filmy: dramat Richarda Brooksa z 1977 „W poszukiwaniu idealnego kochanka”, nakręcony na podstawie powieści Judith Rossner, oraz melodramat Wima Wandersa z 1987 zatytułowany „Niebo nad Berlinem”.

• W tym teledysku Madonna wciela się w rolę Louise Oriole. Nazwisko to jest kontaminacją drugiego imienia piosenkarki z nazwą ulicy w Los Angeles, na której znajdowała się jej posiadłość – 9045 Oriole Way.

• Rola tajemniczego mężczyzny – anioła stróża głównej bohaterki teledysku – grana jest przez Christophera Walkena. W teledysku oprócz niego wystąpili Mark Margolis, James Rebhorn, Tomas Arana, Rob Campbell i Matt Dillon.

• Z okazji premiery książki „Sex” i albumu „Erotica” Madonna urządziła przyjęcie, które określono jako „dionizyjskie pokazy symulowanego seksu i tatuażu”. André Betts wspomina Lucy O’Brien, że:

BYŁA TAM WANNA PEŁNA POPCORNU Z NAGĄ DZIEWCZYNĄ W ŚRODKU. BYŁA TEŻ PANI ROZNOSZĄCA SUSHI, KTÓRA SWOJE NAGIE PIERSI TRZYMAŁA NA TACY. NO I BYŁA TEŻ OSOBA ZWISAJĄCA NA ŁAŃCUCHU Z SUFITU, UBRANA W SKÓRY I INNE GÓWNA. NAJBARDZIEJ ZWARIOWANE BYŁO JEDNAK TO, ŻE BYŁY TAM TE WSZYSTKIE DRZWI Z DZIURKAMI I KIEDY SIĘ PRZEZ NIE ZAJRZAŁO, MOŻNA BYŁO ZOBACZYĆ LUDZI UPRAWIAJĄCYCH SEKS.

• Każdy z zaproszonych gości otrzymał oryginalne zaproszenie, wyglądające jak wiązanie gorsetu. Wewnątrz znajdowała się kartka z podpisem „Dity” i rysunek Thierry’ego Pereza.

• Do dzisiaj zachowały się rękopisy nagranych przez Madonnę piosenek „Erotica”, „Deeper and Deeper”, „Thief of Hearts”, „Bye Bye Baby” (zatytułowanego wówczas jeszcze „This Is Not a Love Song”) i „Bad Girl” oraz odręczne notatki z planu teledysku „Deeper and Deeper”, które zlicytowano na aukcji za 475 $.

• Wytwórnia Maverick to „dziecko” Madonny, które „narodziło się” na mocy kontraktu z Time Warner 20 kwietnia 1992 roku. Własna wytwórnia miała pomóc Królowej Popu wynajdywać młodych artystów i pomagać im stawiać pierwsze kroki w show-biznesie. Największą karierę z jej protegowanych zrobiła Alanis Morissette.
• Podpisany kontrakt miał obowiązywać przez 7 lat, z możliwością przedłużenia do 11 lat, pozostawiając Maverick w częściowej zależności od firmy-matki Warner Bros. Początkowo zarządem wraz Madonną kierował jej wieloletni manager Freddy DeMann. Na mocy umowy Madonna wzbogaciła się o 60 milionów dolarów!
• Pierwszymi wydawnictwami sygnowanymi logiem Maverick zostały książka „Sex” i płyta „Erotica”.
• Czasy płyty „Erotica” to także początek szerokiej działalności oficjalnego fanklubu Icon, który w tym czasie rozpoczął wydawanie swojego własnego magazynu. W każdym jego wydaniu znajdowała się krótka wiadomość od Madonny. Pełnił on funkcję biuletynu i miejsca, w którym publikowane były interesujące fanów materiały.
• Szacuje się, że płyta „Erotica” sprzedała się w nakładzie 6 milionów egzemplarzy. Choć na ówczesne wyniki Madonny jest to wynik średni, płyta uważana jest dziś za kultową.