29secrets.com

2022
Christopher Turner
Tłumaczenie: Krystian

W dzisiejszych czasach standardem jest, że na błyszczących okładkach magazynów modowych widzimy raczej hollywoodzkie gwiazdy a nie supermodelki. Ale nie zawsze tak było. Przez dziesięciolecia modelki dominowały na okładkach wszystkich magazynów modowych na całym świecie, aż do radykalnej zmiany, która nastąpiła w branży w latach 90-tych.

Era modelek jako gwiazd okładek dobiegła końca wkrótce po dołączeniu Anny Wintour do zespołu redakcyjnego Vogue. Wintour zapewniła sobie najważniejszą pozycję w amerykańskim dziennikarstwie modowym w czerwcu 1988 roku, zastępując Grace Mirabellę, która była redaktorką magazynu przez 16 lat. Po objęciu sterów Wintour spopularyzowała obsadzanie celebrytów – głównie aktorek i gwiazd muzyki pop – na okładkach modowych zamiast modelek, a branża poszła za jej przykładem.

Jednym z najwcześniejszych przykładów wykorzystywania aktorek i innych celebrytów w roli modelek jest pierwsza duża okładka Wintour: Madonna na okładce Vogue z maja 1989 roku. Kiedy Wintour podjęła tę decyzję, nie pracowała nawet od roku. Umieszczenie gwiazdy na okładce magazynu o modzie, nawet tak popularnej jak Madonna, było dużym ryzykiem.

Według książki Amy Odell Anna: The Biography, Wintour wiedziała, że w często okrutnym środowisku korporacyjnym wydawcy Vogue, Condé Nast, nie będzie miała dużo czasu, aby odcisnąć swoje piętno. Aby to zrobić, nauczyła się podejmować skalkulowane ryzyko redakcyjne. Wintour nie interesowała się celebrytami, ale uwielbiała przeciwstawiać się oczekiwaniom – to cecha, która ukształtowała jej decyzje redakcyjne w trakcie jej kariery w Vogue.

Like a controversy

Wintour powiedziała, że powodem, dla którego zdecydowała się umieścić Madonnę na okładce, było coś, co powiedział przypadkowy mężczyzna siedzący obok niej w samolocie. Mężczyzna zapytał ją, czym się zajmuje. Kiedy mu powiedziała, podobno powiedział: „To najbardziej niesamowite pismo; jest tak szykowne, eleganckie, reprezentuje wszystko, co uważam za bardzo klasyczne i piękne. To Katharine Hepburn, to Audrey Hepburn, to Grace Kelly – coś, czym nigdy nie będzie Madonna”.

Dla Wintour jego słowa były wyzwaniem. „Fakt, że ten bardzo miły człowiek, obok którego siedziałam w samolocie, uważał, że umieszczenie Madonny na okładce byłoby całkowicie błędne i całkowicie niezgodne z tradycją Vogue jako bardzo tradycyjnej publikacji, zmusił mnie do złamania zasad i skłonił ludzi do mówienia o nas w sposób, który był kulturowo istotny, ważny i kontrowersyjny, a wszystko to trzeba robić od czasu do czasu” – powiedziała później Wintour.

Sesja

Wintour była jednak niezrażona kontrowersjami, a Madonna dostała propozycję sesji zdjęciowej w swoim domu w Los Angeles. Gwiazdy w tamtym czasie nie zabiegały – jak później – o aprobatę Wintour. „Jestem pewna, że [Madonna] myślała, że również nas zaszczyca” – mówi ówczesna redaktorka Vogue, Maggie Buckley, która była odpowiedzialna za umawianie gwiazd i zorganizowała tę sesję. Fotograf Patrick Demarchelier został zatrudniony do sfotografowania Madonny, podczas gdy drugi fotograf, Oberto Gili, został zatrudniony tylko do zrobienia zdjęć przedstawiających wnętrza jej domu.

Wintour niedawno zatrudniła André Leona Talleya i mianowała go dyrektorem kreatywnym magazynu, a jednym z jego pierwszych dużych zadań była pierwsza okładka Madonny w Vogue. Na łamach swojej biografii z 2020 roku, „The Chiffon Trenches: A Memoir”, Talley wspomina sesję zdjęciową.

„Byłem w Paryżu, gdzie relacjonowałem kolekcje i musiałem polecieć do Los Angeles z torbą ubrań na sesję zdjęciową. Lokum Madonny w Hollywood było przestronne, z minimalistycznym wystrojem. Uśmiechnęła się ciepło, gdy się przedstawiła i powiedziała: „Cześć, jestem Madonna, chcesz, żeby ci obciągnąć?”.

Oczywiście Talley podkreśla, że tylko żartowała i przełamywała lody, ponieważ nigdy wcześniej się nie spotkali.

Talley przybył do domu Madonny z walizką pełną ubrań do jej stylizacji, zatwierdzonych przez Wintour, która otrzymała polaroidy sukienek z Paryża. „Nie można było pojawić się na sesji zdjęciowej z ubraniami, których Anna nie widziała; to nigdy nie miało miejsca” – powiedział Talley, który ubrał Madonnę w Patricka Kelly’ego i Christiana Lacroix.

Na okładce Wintour chciała pokazać prostotę Madonny, czyli coś, do czego publiczność nie była przyzwyczajona. Nie chciała niczego „bombastycznego”. Ostatecznym rezultatem było minimalistyczne zdjęcie Madonny w basenie, z mokrymi włosami zaczesanymi do tyłu, czerwonymi ustami, w prostym białym kostiumie kąpielowym i bez biżuterii. Ciekawostka: Strój kąpielowy, który miała na sobie Madonna, kosztował zaledwie 40 dolarów.

  • Madonna ma na sobie swoje własne jeansowe szorty Levi’s w połączeniu z pomarańczowym topem Willi Wear, spinką Yves Saint Laurent, sznurem sztucznych pereł i marynarskim kapeluszem.
  • Madonna miała na sobie swoje własne jeansowe szorty Levi’s w połączeniu z kurtką Christian Lacroix.
  • Madonna w swoim domu w sukni od Patricka Kelly’ego.

Ryzyko Wintour opłaciło się. Majowy numer Vogue z 1989 roku był sensacją, a magazyn sprzedał się w 200 000 egzemplarzy więcej niż majowy numer z poprzedniego roku, który był redagowany przez poprzedniczkę Wintour.

Sukces tej okładki stał się początkiem końca supermodelek. Wintour zaczęła powtarzać formułę celebrytów, a inne magazyny modowe poszły w jej ślady. Przejście od modelek do hollywoodzkich gwiazd miało negatywny wpływ na modelki. Supermodelka Naomi Campbell powiedziała to najlepiej: „Oczywiście, chcemy wrócić na okładki magazynów…. [Młoda modelka ma] większą konkurencję i jest tylko określona liczba okładek, które mogą dać modelce w ciągu roku. Wcześniej modelki były dostępne przez 12 miesięcy w roku”.